Johnny Pollack Johnny Pollack
173
BLOG

WOLNY RYNEK, czyli OPIUM DLA LUDU cz.2

Johnny Pollack Johnny Pollack Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 6

 

Tak można podsumować brytyjską politykę wobec Chin w XIX wieku:

1) Spowodowanie masowego uzależnienia od opium wśród kolonizowanych populacji Korony Brytyjskiej,

2) Gotowość Rządu Jej Królewskiej Mości do militarnego wspierania działań prywatnych przedsiębiorstw – kompanii handlowych,

3) Zbudowanie sojuszniczej, organizacji przestępczej czerpiącej zyski z działalności „czarnorynkowej”.

Handel niewolnikami i bawełną na południu Stanów Zjednoczonych był w znacznym stopniu prowadzony przez te same rodziny, które zajmowały się rozprowadzaniem opium na Dalekim Wschodzie. Największą rodziną zaangażowaną w handel bawełną była rodzina Sutherlandów spokrewniona z „opiumową” rodziną Matheson. Baringowie, którzy założyli Peninsular & Orient Steamship Line, firmę mocno zaangażowaną w handel narkotykami, byli największym inwestorem w amerykańskiej żegludze od czasów wojny o niepodległość. Rodzina Rotszyldów oraz ich kuzyni, bankierzy z Nowego Yorku, Lehmanowie także zajmowali się handlem niewolnikami i bawełną. W połowie lat 60 XIX wieku sprzedaż wyrobów bawełnianych z południa USA  przezywała głęboki kryzys, wywołując falę bankructw wśród londyńskich spekulantów. Oligarchia postanowiła pokryć straty przy użyciu opium. W tym celu właśnie utworzono Hongkong & Shanghai Corporation. Prawie równocześnie Rodzina Matheson założyła Rio Tinto, przedsięwzięcie górnicze w Hiszpanii, wydobywające rudy cyny, którym to kruszcem planowano płacić za opium.

W 1911 r. w Hadze odbyła się konferencja poświęcona problemowi narkotyków. Uczestnicy zgodzili się regulować narkotykowy handel, mając na celu jego całkowite zahamowanie. Sukces postanowień tej konferencji zależał od wyegzekwowania wcześniejszego porozumienia angielsko – chińskiego z 1905 r. W ramach tej umowy Chińczycy mieli ograniczyć krajową produkcję opium, a Anglicy ograniczyć ich eksport opium z Indii do Chin. Chińczycy entuzjastycznie podpisali oba protokoły, licząc na pozytywne zmiany. Niestety szybko przekonali się, że strona brytyjska nie dotrzymuje umów. Anglicy uchylali się od respektowania podpisanych porozumień i wysyłali transporty opium do swoich eksterytorialnych baz w Hong – Kongu i Szanghaju. Towarzystwo Triady i inne przestępcze organizacje kontrolowane przez Brytyjczyków podwoiły swoje działania w rozprowadzaniu narkotyków. Ich profity podwoiły się ze względu na powrót do czarnorynkowych form produkcyjno – dystrybucyjnych. Nawet przy tworzeniu nowego porządku wersalskiego po I wojnie światowej, Wielka Brytania szczyciła się swoimi osiągnięciami w handlu narkotykami, uważając to za powód do chwały.

W 1923 r. brytyjski czarny rynek handlu opium stanowił poważny międzynarodowy problem. Stephen Porter, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów USA przedstawił i przeprowadził w Kongresie ustawę wzywającą państwa do redukcji produkcji i handlu narkotykiem do poziomu 10% aktualnej produkcji, która wystarczyłaby na potrzeby medyczne. Propozycja Portera została wniesiona pod obrady Komitetu Opium Ligii Narodów, gdzie była ostro zwalczana przez przedstawiciela Wielkiej Brytanii. Brytyjski delegat sporządził poprawkę do planu amerykańskiego kongresmena, wzywającą do zwiększenia ilości opium dla „legalnej konsumpcji” poza zastosowaniem medycznym, przeznaczonej dla pozostających w nałogu populacji brytyjskich kolonii i pozostałych angielskich stref wpływów, w których nie było jeszcze restrykcyjnych przepisów dotyczących obrotu narkotykami. Rozwścieczeni delegaci z USA i Chin rozpoczęli strajk podczas sesji, awantura zakończyła się utworzeniem Centralnej Rady Narkotykowej (Central Narcotics Board), mającej za zadanie tylko zbieranie informacji, a jeden z dziennikarzy przebywających w Genewie, określił to co zostało z komisji Ligii Narodów mianem „zjazdu przemytników”.

 

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura